Czy Indiba Deep Care pomaga przy wysiłkowym nietrzymaniu moczu?

Czy Indiba Deep Care może zmniejszyć wysiłkowe nietrzymanie moczu?

Może, u wybranych pacjentek jako uzupełnienie fizjoterapii dna miednicy.
Wysiłkowe nietrzymanie moczu ma podłoże mechaniczne. Najczęściej wynika z osłabienia mięśni i powięzi dna miednicy. Indiba deep care wspiera mikrokrążenie, metabolizm komórkowy i przebudowę kolagenu. Dzięki temu może poprawiać trofikę tkanek oraz warunki do treningu mięśni dna miednicy. W połączeniu z ćwiczeniami, edukacją i zmianą nawyków może zmniejszać liczbę epizodów popuszczania przy kaszlu, bieganiu czy podnoszeniu. Nie zastępuje operacji w ciężkich przypadkach.

Jak działa technologia Proionic na tkanki dna miednicy?

Działa poprzez radiofrekwencję 448 kHz, która poprawia ukrwienie i wspiera regenerację.
Technologia Proionic dostarcza bezpieczną energię do tkanek. Powoduje kontrolowane, głębokie ogrzanie, zwiększa przepływ krwi i dotlenienie, przyspiesza usuwanie metabolitów. Stymuluje fibroblasty do syntezy kolagenu i elastyny, co może poprawiać sprężystość powięzi. Wpływa na regulację napięcia mięśniowego oraz modulację bólu. W uroginekologii stosuje się aplikatory zewnętrzne oraz dopochwowe, na przykład PLUMA, co pozwala precyzyjnie oddziaływać na dno miednicy i ściany pochwy.

Jakie dowody naukowe wspierają stosowanie tej terapii?

Dostępne są wstępne badania i obserwacje kliniczne, a także opisy przypadków z poprawą objawów.
Publikacje z ostatnich lat opisują zastosowanie radiofrekwencji kapacytwyno-rezystywnej w uroginekologii. Wskazują na redukcję objawów SUI, poprawę jakości życia, lepsze napięcie mięśniowe i trofikę błony śluzowej. Jakość dowodów jest zróżnicowana, a grupy badane często małe. Najlepsze efekty obserwuje się, gdy terapia łączona jest z treningiem mięśni dna miednicy, edukacją mikcyjną i pracą manualną. W cięższych przypadkach konieczna bywa diagnostyka uroginekologiczna i rozważenie leczenia zabiegowego.

Kto jest dobrym kandydatem do zabiegu uroginekologicznego?

Osoby z łagodnym lub umiarkowanym wysiłkowym nietrzymaniem moczu, bez przeciwwskazań, szczególnie po porodach i w okresie okołomenopauzalnym.
Kandydatką może być pacjentka z osłabieniem dna miednicy, obniżeniem ścian pochwy, suchością lub atrofią błony śluzowej. Sprawdza się także po nacięciu krocza lub cięciu cesarskim, gdy celem jest poprawa trofiki i elastyczności tkanek. Po zabiegach ginekologicznych terapia bywa elementem rehabilitacji, jeśli lekarz wyrazi zgodę. U pacjentek z ciężkim SUI lub dużym obniżeniem narządów plan ustala się indywidualnie, często z naciskiem na diagnostykę i leczenie zabiegowe.

Jak przebiega zabieg i czego pacjentka może się spodziewać?

Zabieg jest nieinwazyjny, zwykle bezbolesny, trwa kilkadziesiąt minut.
Po kwalifikacji terapeuta omawia plan. Pacjentka leży wygodnie. Pod plecy lub pośladki układa się elektrodę bierną. Na skórę i błonę śluzową aplikuje się krem przewodzący. Terapeuta pracuje elektrodą zewnętrzną w okolicy podbrzusza, krocza i przyczepów mięśni, a w razie wskazań także elektrodą dopochwową. Odczuwalne jest ciepło i rozluźnienie. Urządzenie kontroluje temperaturę tkanek. Po zabiegu można wrócić do codziennych aktywności. Często łączy się sesję z ćwiczeniami aktywującymi dno miednicy i nawykami mikcyjnymi.

Jakie są przeciwwskazania i możliwe działania niepożądane?

Istnieją przeciwwskazania bezwzględne i względne, które ocenia się podczas kwalifikacji.

• Rozrusznik serca lub defibrylator.
• Aktywna zakrzepica żył głębokich lub świeży zator.
• Aktywna choroba nowotworowa w obszarze zabiegowym.
• Ostre infekcje, gorączka, stany zapalne w obrębie miednicy.
• Świeże krwawienia, niezagojone rany głębokie.
• Ciąża i połóg do indywidualnej oceny klinicznej.
• Zaburzenia czucia w okolicy zabiegowej.
• Wszczepione urządzenia elektroniczne w polu pracy.

Możliwe działania niepożądane obejmują przejściowe zaczerwienienie skóry, uczucie ciepła, tkliwość, chwilowe nasilenie parcia na mocz lub podrażnienie błony śluzowej. Poważne powikłania są rzadkie przy prawidłowej kwalifikacji i higienie zabiegu.

Czy terapia wymaga serii zabiegów i jaka jest typowa częstotliwość?

Najczęściej zaleca się serię zabiegów wykonywanych raz lub dwa razy w tygodniu.
W praktyce uroginekologicznej plan ustala się indywidualnie po ocenie dna miednicy. Często zaczyna się od serii kilku do kilkunastu spotkań. Sesje odbywają się zwykle co 3–7 dni. W domu pacjentka kontynuuje ćwiczenia mięśni dna miednicy i zalecenia behawioralne. Efekty pojawiają się stopniowo. Utrwalenie bywa wspierane wizytami przypominającymi i systematycznym treningiem.

Czy warto umówić się na konsultację i jak zacząć terapię?

Warto, jeśli objawy ograniczają aktywność, sport lub sen.
Pierwszym krokiem jest konsultacja uroginekologiczna. Obejmuje wywiad, ocenę napięcia i siły mięśni, analizę nawyków mikcyjnych oraz plan leczenia. Terapia zwykle łączy trening dna miednicy, edukację, ewentualne zaopatrzenie w pessar i technologię indiba deep care. Taki zintegrowany model zwiększa szanse na poprawę. W razie potrzeby współpracuje się z lekarzem ginekologiem lub urologiem. Indywidualizacja planu, realne cele i regularność to klucz do trwałych efektów.